„ Понекогаш ѝ се лутам на судбината кога ќе те земе од мојот и
ќе те однесе во животот на некоја друга личност, а по некое време ќе те врати
пак, онака молскавично.
А јас, секогаш
наивно те пречекувам со раширени раце, спремна за продолжение на веќе одамна
завршената приказна.
Ѝ се лутам на судбината што твоето присуство не трае
долго, а остава долготрајни траги зад себе.
Ѝ се лутам затоа што од нас направи совршени странци кои
најдобро се познаваат. “
Lauren Mars, 2012
No comments:
Post a Comment