Со главата спуштена надолу, и поглед стациониран кон масата,
повремено скришно погледнуваше кон неа. Скаше да ѝ каже колку е среќен што ја
гледа. Сакаше да ѝ рипне во прегратки како мало дете. Сакаше да ја допре
нејзината врела кожа, која секогаш стануваше кадифено мека од неговиот допир. Но
достоен на својата гордост, ноншалантно си пиеше од својот коњак и отсутно
гледаше во телевизорот, слушајќи ја како се кикоти зборејќи со останатите од
собата. Нејзиниот глас, кој некогаш му беше мелем, овојпат го здоболуваше толку
што почна да ја мрази. Почна да ги мрази сите. Почна да се мрази самиот себе. Посака
да е сам, така и најдобро умее да функционира. Сам со себе.
Lauren Mars, 2014
No comments:
Post a Comment