Блиски непријатели

 Полека се движеше со високите штикли по нерамната калдрма која водеше до нејзиниот дом. Повторно солзите се лееа по нејзиното лице кои беа црни од нејзината маскара. Косата и се вееше од ветрот, а нејзиното срце забрзано чукаше. Зимаше длабок воздух како нешто да ја гуши. Пред да стигне дома ги избриша солзите, ги побара клучевите во ташната и влезе дома.

И по не знам кој пат, како стакло ѝ се скрши она најмало парче надеж кое го чуваше длабоко во себе. И сега веќе во нејзиното срце немаше ништо. Немаше љубов, немаше чувства, немаше разбирања. За никој, освен за него. За тој малечок гад што пустошеше низ нејзиното срце правејќи ја толку кревка. Кога би ја прашала, знам дека би го направила пак тоа. Повторно би му отрчала во прегратките како тој да и е омиленото чоколадо.

 Кој би рекол дека пред една година ѝ беше сѐ. Единствено што е присутно во моментов е неговото отсуство. 

   Lauren Mars, 2013