Една населба, една клупа, едно сонце кое едвај продираше низ
облаците. Две срца кои непрекинато треперат и еден студено – топол месец. Повторно
се најдоа на она место кадешто нивната историја беше испишана по улицитe, а
сите нивни воздишки врежани во воздухот. Неколку
празни зборови, затскриени позади нивните мисли. Залудно ставање на маските,
кои и онака ништо не вредат пред оној најблискиот. И за крај, еден нежен бакнеж
во образот кој врескаше „врати се“... Но и покрај нивната пуста далечина, сѐ
уште останаа опасно блиски.
Lauren Mars, 2013
Lauren Mars, 2013
No comments:
Post a Comment